JUSTYNA DOMAGALSKA–iberysta
Pracuje w SSP nr 1 w Krakowie od 2011 r.

Języka hiszpańskiego zaczęłam uczyć się w liceum. Miałam szczęście trafić na wspaniałą nauczycielkę, Panią Renatę Sokólską-Pyzik, stanowiącą dla mnie wzór, do którego dążę w swojej pracy zawodowej. Potem była iberystyka na Uniwersytecie Jagiellońskim i pół roku spędzone na Uniwersytecie w Santiago de Compostela. Jestem zadowolona z wyboru kierunku studiów, choć z perspektywy czasu widzę, że w tej sprawie nieco więcej do powiedzenia miał głos serca niż głos rozsądku. Miałam dość mgliste wyobrażenie o mojej dalszej pracy, za to wiedziałam, że podoba mi się melodia tego języka oraz wizja krajów z hiszpańskojęzycznego obszaru kulturowego, jakby żywcem wyjęta z powieści spod znaku realizmu magicznego.
Trafiłam do szkoły w 2011 r. Przez pierwszy rok pracowałam w świetlicy razem z Panią Izabelą Łoboz, która wprowadziła mnie w szkolny świat i zawsze służyła nieocenioną pomocą (za co bardzo dziękuję!). Miałam wtedy możliwość poznania najmłodszych uczniów w mniej oficjalnych, pozalekcyjnych warunkach i myślę, że było to dla mnie ważne doświadczenie. W świetlicy prowadziłam zajęcia hiszpańskiego z zainteresowanymi dziećmi. Grupka ta była niewielka, ale jakże ambitna i zaangażowana! Szczególnie pamiętam rezolutną Hanię, przemiłą Emilkę, dociekliwą Anię, Natalkę, która codziennie przytulała się do mnie i pytała „Ale KIEDY będzie hiszpański?”.
Zajęcia w świetlicy z czasem przekształciły się w osobne kółko, a potem zaczęłam też uczyć hiszpańskiego jako drugiego języka obcego. Trafiłam na wielu jeszcze uczniów, którzy potrafili mnie zaskoczyć swoimi zdolnościami, bystrością, pracowitością, poczuciem humoru i wrażliwością, uwidaczniającą się nieraz w małych, wzruszających gestach. I choć praca w szkole nieuchronnie wiąże się z trudniejszymi chwilami, to bilans uważam za dodatni, a pewne rzeczy – takie jak zbiór laurek z różnych lat – za wręcz bezcenne.